Πέραν του απείρου

Η τετραγωνική ρίζα, ένα σύμβολο πραγματικά μεγαλόψυχο, αυτό που χωρίς καμιά διάκριση προσφέρει καταφύγιο σε κάθε αριθμό κάτω από τα φτερά του.

 

Ένα πολύ τρυφερό και πρωτότυπο μυθιστόρημα που αποκαλύπτει τη μαγεία των μαθηματικών, μέσα από την  περιπλάνηση στο δάσος των αριθμών και την ανθρώπινη φιλία.

Ένας εξηντάχρονος καθηγητής μαθηματικών με ουσιαστική έπτωση μνήμης, καθώς η συσσωρευτική του μνήμη σταμάτησε αρκετά χρόνια πριν μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Η μνήμη του μοιάζει με ταινία διάρκειας μόλις 80 λεπτών. Είχε σπουδάσει τη Θεωρία των Αριθμών στο Κέμπριτζ και ήταν καθηγητής πανεπιστημίου στην Ιαπωνία.

Καθώς ο καθηγητής συνδέεται φιλικά με την οικονόμο του και τον γιο της μέσα από τις σελίδες της Ogawa  ξεπηδούν κεφάλαια της θεωρίας των αριθμών μ' έναν απλό και μαγικό τρόπο. 

Ο καθηγητής μελετά και μάλιστα δεν θέλει να τον διακόπτουν 

 

"Όταν μ' ενοχλούν την ώρα που σκέφτομαι μού είναι πιο οδηνυρό και απ' το να με στραγγαλίζουν. Να εισβάλετε κατ' αυτόν τον τρόπο ενώ εγώ βρίσκομαι σε ερωτική συνεύρεση με τους αριθμούς είναι εξίσου απρεπές με το να με κοιτάζετε ενώ βρίσκομαι στην τουαλέτα"

Ο φανταστικός αριθμός που απέκτησε τον δικό του «παγκόσμιο» συμβολισμό με το γράμμα i τον 18ο αιώνα ύστερα από πρόταση του Euler είναι για τον καθηγητή

Ένας  αριθμός πολύ ντροπαλός, που δεν τον συναντάμε σε μέρη όπου θα μπορούσε να είναι ορατός, κατοικοεδρεύει όμως κανονικά στην καρδιά μας και στηρίζει τον κόσμο με τα μικρά του χεράκια.

Ακόμη και η παράδοξότητα του

e^{iπ + 1 = 0}

  μέσα απο την συγκατοίκηση των πέντε σημαντικότερων αριθμών των μαθηματικών, '0', ο '1', ο 'π', ο 'e' και 'i' αποκτά άλλη διάσταση.

Μια "διδακτική των μαθηματικών" ως μέθοδος πραγματικά αποτελεσματική μιας και αποδεικνύει πως είναι δυνατόν να διδαχτεί οτιδήποτε σε οιονδήποτε, αρκεί να διδαχτεί με την κατάλληλη μέθοδο.

Ένα ακόμη παράξενο που συνέβαινε με τη διδασκαλία του καθηγητή ήταν η γεναιόδωρη χρήση της φράσης "δεν ξέρω". Το να μην ξέρει δεν ήραν κάτι ντροιαστικό, αλλά απλώς ο οδοδείκτης μιας καινούργιας αλήθειας. 

Τούτο το βιβλίο είναι απαράμιλλα πρωτότυπο- όπως σημείωσε και ο αμερικανός συγγραφέας Πολ Οστερ- και απέραντα γοητευτικό, χωρίς να χρησιμοποιεί τεχνάσματα της μεταμοντέρνας γραφής, χωρίς να πατάει σε μια γραφική ατμόσφαιρα, χωρίς να διαθέτει το σασπένς άλλων μυθιστορημάτων της δημοφιλούς μαθηματικής λογοτεχνίας. Με κλειδί την ομορφιά των μαθηματικών, η Ογκάουα ανοίγει στον αναγνώστη την πόρτα μιας διαφορετικής φιλοσοφίας ζωής, η οποία κατακτάται κάθε μέρα απ΄ την αρχή, σαν άσκηση που επιδέχεται πολλές λύσεις. 

  Μικέλα Χαρτουλάρη Η πρωτότυπη Γιόκο Ογκάουα

 

Η Yoko Ogawa γεννήθηκε το 1962 στην επαρχία της Οκαγιάμα. Αποφοίτησε το 1984 από το Πανεπιστήμιο Ουασέντα του Τόκυο, όπου σπούδασε λογοτεχνία και τέχνες. Ενώ δούλευε σ' ένα ιατρικό Πανεπιστήμιο στην Οκαγιάμα, άρχισε να γράφει νουβέλες. Το 1988 κέρδισε το βραβείο Καϊέν για νέους συγγραφείς με τη νουβέλα της "Όταν σπάζει η πεταλούδα". Η φήμη της μεγάλωσε όταν οι επόμενες δουλειές της - "Ο τέλειος θάλαμος αρρώστων", "Η πισίνα των καταδύσεων", "Το τσάι που δεν κρυώνει" και το "Ημερολόγιο εγκυμοσύνης" - ήταν υποψήφιες η μία μετά την άλλη για το βραβείο Ακουταγκάουα. Το κέρδισε τελικά το 1991, σε ηλικία 29 ετών, για το "Ημερολόγιο εγκυμοσύνης".

Τα αφηγήματα της Ογκάουα χαρακτηρίζουν το βαθύ της ενδιαφέρον για τον κόσμο του πνεύματος -ιδιαίτερα το σημείο συνάντησης των ζωντανών με τους νεκρούς- τα φανταστικά θέματα, ένας αλλόκοτος ερωτισμός και ανομολόγητα συναισθήματα.

Για το βιβλίο της αυτό τιμήθηκε με το μεγάλο βραβείο των Βιβλιοπωλών της χώρας της και το βραβείο της Εταιρείας Μαθηματικών, επειδή αποκάλυψε στους αναγνώστες την ομορφιά του κλάδου τους.

Η μνήμη, η απαραίτη βάση της δημιουργίας των ψυχικών φαινομένων, που επιτρέπει να βάζουμε σε τάξη και να χρησιμοποιούμε το ταυτόχρονο και διαδοχικό χάος  του εξωτερικού και εσωτερικού περιβάλλοντος τυραννά τις αισθήσεις της, συμβάλλει δυναμικά στην οργάνωση και σταθεροποίηση της συσσωρευμένης ατομικής εμπειρίας.