Ο Γιουσούφ είναι μοναχοπαίδι και ζει με τους γονείς του σε μια απομονωμένη ορεινή περιοχή. Για το νεαρό αγόρι, το γειτονικό δάσος είναι ένα μέρος μυστηρίου και περιπέτειας όπως το ζει ενώ συνοδεύει τον πατέρα του στη δουλειά καθημερινώς. Ο πατέρας του ο Γιακούπ είναι μελισσοκόμος και έχει τοποθετήσει τις ειδικώς κατασκευασμένες κυψέλες του στην κορυφή των πιο ψηλών δέντρων του δάσους. Ο Γιουσούφ και ο Γιακούπ έχουν μια πολύ δυνατή σχέση, μοιράζονται τα ίδια όνειρα και έχουν τα δικά τους μυστικά. 
Από την άλλη μεριά, στο σχολείο ο Γιουσούφ έχει μια πολύ δυσάρεστη σχέση με τους συμμαθητές του λόγω της δυσλεξίας που τον κάνει να ντρέπεται την ώρα των μαθημάτων. Κι ενώ οι ανησυχίες του για τα μαθήματα εξακολουθούν, ο πατέρας του πρέπει να ταξιδέψει σε ένα μακρινό δάσος για μια ριψοκίνδυνη αποστολή. Με τους οικονομικούς πόρους της οικογένειας να λιγοστεύουν εξαιτίας της ολοένα και πιο συχνής φυγής των μελισσών, ο Γιακούπ δεν έχει άλλη λύση από το να μεταφέρει τις κυψέλες του σε άλλη ορεινή περιοχή.
Όμως οι μέρες περνούν και αυτό ανησυχεί τόσο τον Γιουσούφ όσο και τη μητέρα του. Η απόφαση του νεαρού αγοριού να αναζητήσει τον πατέρα του, θα τον οδηγήσει σε «μονοπάτια» που έως τότε δεν είχε ποτέ «περπατήσει».
Είναι το τρίτο μέρος της «τριλογίας του Ιωσήφ - Γιουσούφ» (οι άλλες δύο ταινίες είναι το "Αυγό" , 2007, και το "Γάλα"2008), στο οποίο ο Καπλάνογλου παρουσιάζει τα παιδικά χρόνια του ήρωά του, σε μια ευαίσθητη και συγκινητική ιστορία που εντυπωσιάζει με την απλότητα της και τους αργούς ρυθμούς που όμως βοηθούν πολύ στην εξέλιξη της ταινίας, την σκιαγράφηση των χαρακτήρων και την παρουσίαση του χώρου στον οποίο ζει η οικογένεια του Γουσούφ. Η φετινή Χρυσή Άρκτος της Μπερλινάλε
Είναι το τρίτο μέρος της «τριλογίας του Ιωσήφ - Γιουσούφ» (οι άλλες δύο ταινίες είναι το "Αυγό" , 2007, και το "Γάλα"2008), στο οποίο ο Καπλάνογλου παρουσιάζει τα παιδικά χρόνια του ήρωά του, σε μια ευαίσθητη και συγκινητική ιστορία που εντυπωσιάζει με την απλότητα της και τους αργούς ρυθμούς που όμως βοηθούν πολύ στην εξέλιξη της ταινίας, την σκιαγράφηση των χαρακτήρων και την παρουσίαση του χώρου στον οποίο ζει η οικογένεια του Γουσούφ. Η φετινή Χρυσή Άρκτος της Μπερλινάλε
Δεν ήταν καθόλου εύκολο να βρω αυτό το παιδί. Πραγματικά έψαχνα αυτό το συγκεκριμένο βλέμμα. Μίλησα με πάρα πολλά παιδιά. Σχεδόν προς το τέλος, ενώ πλησίαζαν τα γυρίσματα, βρήκα το συγκεκριμένο αγόρι, το οποίο έχει εντελώς αντίθετο χαρακτήρα απ’ αυτόν που υποδυόταν. 
Ο Bora Altas είναι πολύ κοινωνικός, πολύ κινητικός, ομιλητικός, με χιούμορ και γεμάτος ενέργεια. Στην ταινία δεν μιλάει πολύ, τραυλίζει… Γι’ αυτό τον αντιμετώπισα σαν ηθοποιό. Υπήρχαν δύο δάσκαλοι. Ο ένας ήταν ο κακός κι ο άλλος ο καλός. Υπήρχα και εγώ που ήμουν πότε καλός και πότε κακός. Μιλήσαμε πάρα πολύ, του έδειξα σεβασμό, γίναμε φίλοι, του εξήγησα κάποια παραδείγματα… Του είπα ότι είμαστε μια ποδοσφαιρική ομάδα και εσύ είσαι αυτός που βάζει το γκολ. Εσύ θα τα βάζεις τα γκολ. Και όποτε τελειώναμε μια καλή σκηνή, φωνάζαμε όλοι γκολ και χειροκροτούσαμε! Όταν πήγαμε στο Βερολίνο για το Φεστιβάλ, είχε ενθουσιαστεί γιατί πρώτη φορά πήγαινε σε μια τέτοια πόλη και έλεγε «πάμε να πάρουμε το παγκόσμιο κύπελλο»!...
Ο Bora Altas είναι πολύ κοινωνικός, πολύ κινητικός, ομιλητικός, με χιούμορ και γεμάτος ενέργεια. Στην ταινία δεν μιλάει πολύ, τραυλίζει… Γι’ αυτό τον αντιμετώπισα σαν ηθοποιό. Υπήρχαν δύο δάσκαλοι. Ο ένας ήταν ο κακός κι ο άλλος ο καλός. Υπήρχα και εγώ που ήμουν πότε καλός και πότε κακός. Μιλήσαμε πάρα πολύ, του έδειξα σεβασμό, γίναμε φίλοι, του εξήγησα κάποια παραδείγματα… Του είπα ότι είμαστε μια ποδοσφαιρική ομάδα και εσύ είσαι αυτός που βάζει το γκολ. Εσύ θα τα βάζεις τα γκολ. Και όποτε τελειώναμε μια καλή σκηνή, φωνάζαμε όλοι γκολ και χειροκροτούσαμε! Όταν πήγαμε στο Βερολίνο για το Φεστιβάλ, είχε ενθουσιαστεί γιατί πρώτη φορά πήγαινε σε μια τέτοια πόλη και έλεγε «πάμε να πάρουμε το παγκόσμιο κύπελλο»!... Semih Kaplanoglu
