Ποια είναι η σημερινή εικόνα των Πανεπιστημίων; Πρώτα απ’ όλα εξωτερικά: συνήθως απρόσωπα, ψυχρά κτήρια από μπετόν (σαν μεγάλοι σταθμοί λεωφορείων), με τοίχους σκεπασμένους από αφίσες και συνθήματα που δεν αφήνουν ελεύθερη ούτε σπιθαμή. Βρώμικες τουαλέτες, χαλασμένα ασανσέρ, σπασμένα καθίσματα, φτηνά κυλικεία, σε ορισμένες δε περιπτώσεις βαριές αλυσίδες που κρατούν στη θέση τους τραπέζια και καρέκλες για να μην κλαπούν. Οι βιβλιοθήκες αναιμικές, με λίγους αναγνώστες στα σπουδαστήρια. Οι φοιτητές εμφανίζονται στα (υποχρεωτικά) εργαστήρια, και ορισμένοι από αυτούς στα μαθήματα - μετά φεύγουν αμέσως.
Η εξωτερική εικόνα αντανακλά, σε ένα βαθμό τουλάχιστον, όσα συμβαίνουν και ακαδημαϊκά. Οι φοιτητές βρίσκονται σε σχολές που, με ελάχιστες εξαιρέσεις (ιατρική, νομική, ορισμένες σχολές των Πολυτεχνείων και ίσως παιδαγωγικά), δεν είχαν επιλέξει. Δεν γνωρίζουν και δεν ενδιαφέρονται για το αντικείμενο. Ενδιαφέρονται να πάρουν το πτυχίο για να μπορέσουν, ίσως, να βρουν δουλειά, κυρίως, στο δημόσιο. Εν τω μεταξύ, όσοι μπορούν, εργάζονται κανονικά και βέβαια απουσιάζουν από τα ιδρύματα. χώρος των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων: ένας αφιλόξενος διαμετακομιστικός σταθμός (...)
(...) Γιατί διαπρέπουν οι έλληνες φοιτητές και ακαδημαϊκοί όταν βρίσκονται στο εξωτερικό; Επειδή το περιβάλλον και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σε ωθεί να μελετάς, να εργάζεσαι, να παράγεις. Πολλοί στηρίζονται σε σένα, αναμένουν από σένα να αποδώσεις στον τομέα που σου έχει ανατεθεί. Αν είσαι φοιτητής, να ανταποκριθείς στις υποχρεώσεις σου για να μπορείς να βρεις δουλειά και να γίνεις πολίτης μιας σύγχρονης δημοκρατίας. Αν είσαι μεταπτυχιακός, να γίνεις καλός ερευνητής, να προσφέρεις νέες ιδέες. Αν είσαι ακαδημαϊκός, να μεταδώσεις τις γνώσεις σου, να χαράξεις νέους δρόμους με το έργο σου, να προσελκύσεις τους πιο ικανούς από τους φοιτητές, να συμβάλεις στην πρόοδο της κοινωνίας. Γι’ αυτό, κυβερνήσεις και Πανεπιστήμια προσφέρουν στο ανθρώπινο δυναμικό τους κάθε δυνατή βοήθεια (εργαστήρια, βιβλιοθήκες, υπολογιστές, ίντερνετ, τεχνικό, γραμματειακό, νομικό προσωπικό, υποτροφίες, βραβεία, ερευνητικά προγράμματα), ώστε απερίσπαστοι, διδάσκοντες και φοιτητές, να αφοσιωθούν στο έργο τους. Εμείς εδώ, προσομοιώνουμε μια τέτοια λειτουργία. Ακόμη και τα χρήματα που επενδύονται, δεν επενδύονται για να επιτευχθούν συγκεκριμένοι ακαδημαϊκοί και κοινωνικοί στόχοι, αλλά συχνά, απλώς για να ξοδευτούν, για να υπάρξει απορρόφηση κονδυλίων, για να ικανοποιηθούν τοπικοί παράγοντες, για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα κέντρα ισχύος.(...)
Βάσω ΚιντήΠANEΠΙΣΤΗΜΙΟ:Επένδυση ζωής - όχι προσομοίωση λειτουργίας
