Δεν περνάει μέρα που να μη θυμίζει ότι δεν βγαίνουν οι λογαριασμοί για την ελληνική οικονομία. Λίγο οι σκελετοί από τη νεοδημοκρατική ντουλάπα που ανέβασαν ακόμη περισσότερο το σατανικό έλλειμμα, ακόμη περισσότερο η συνταγή ΔΝΤ που δεν αποδίδει, όλα δείχνουν ότι έχουμε μπει για τα καλά σε έναν φαύλο κύκλο. Τα μέτρα προκαλούν ύφεση της οικονομίας και η ύφεση της οικονομίας οδηγεί σε νέα μέτρα.
Οπως δεν μπορεί να βάλει κι άλλο χέρι στους μισθούς και τις συντάξεις, η κυβέρνηση θα περικόψει ακόμη περισσότερο τις δαπάνες για τα σχολεία και τα νοσοκομεία, που ήδη βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση. Χώρια η εκτόξευση της ανεργίας, του πληθωρισμού που παραμένει αχαλίνωτος κι η έλλειψη οποιασδήποτε ελπίδας για επενδύσεις κι ανάπτυξη.
Είναι σαν σε ένα σπίτι που έχει πολλά χρέη -και από δικά του λάθη, αλλά αυτό δεν έχει εδώ σημασία- να αποφασίζεται μείωση των εξόδων. Και η μείωση αυτή να περιλαμβάνει κόψιμο των χρημάτων για αγορά εισιτηρίων ή βενζίνης που χρησιμοποιούν τα μέλη της οικογένειας για να πάνε στη δουλειά τους. Τον πρώτο μήνα κάποια λεφτά θα εξοικονομηθούν, αλλά από τον επόμενο κανείς δεν θα φέρνει λεφτά στο σπίτι. Η οικογένεια θα φάει και τις τελευταίες της οικονομίες -όπως ακριβώς γίνεται τώρα στην Ελλάδα- και σε λίγο θα πεθάνει από την πείνα.
Για να αποφευχθεί το μοιραίο, ίσως πρέπει να κηρύξουμε χρεοκοπία από μόνοι μας. Την προβλέπουν ως αναπόφευκτη ειδικοί απ' όλο το κόσμο και από την προηγούμενη εβδομάδα άρχισαν να μας το συνιστούν ευρωπαϊκές εφημερίδες, όπως οι «Financial Times». Τα κίνητρα είναι συχνά ταπεινά, αλλά υπάρχει και αρκετή δόση αλήθειας στα γραφόμενα. Το 90% του σημερινού ελληνικού χρέους ρυθμίζεται από την ελληνική νομοθεσία. Επομένως, αν γινόταν ένα είδος στάσης πληρωμών με αναδιάρθρωση του χρέους, οι όροι της θα εγκρίνονταν από την ελληνική Βουλή.
Αντίθετα, τα δάνεια που με βάση το μνημόνιο συνάπτει η Ελλάδας με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ δεν διέπονται από το ελληνικό Δίκαιο. Συγχρόνως, οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες ξεφορτώνονται όσο περνάει ο καιρός τα ελληνικά ομόλογα και θα είναι πιο σκληρές στις διαπραγματεύσεις. «Είναι σαν να δανείζεσαι από τη μαφία για να ξεπληρώσεις μία προκαταβολή στη γιαγιά σου», καταλήγουν οι «Financial Times». Γι' αυτό και δεν μοιάζει πολύ συμφέρουσα η επιμήκυνση του χρέους, για την οποία κάνει λόγο τελευταία η ελληνική κυβέρνηση.
Φυσικά, η στάση πληρωμών είναι σεισμός και μην ακούτε τους καταφερτζήδες λαοπλάνους που υπόσχονται ότι θα τη σκαπουλάρουμε εύκολα, βάζοντας φέσι στους κουτόφραγκους. Μπορεί να μην υπάρχουν χρήματα για την πληρωμή μισθών ή συντάξεων και προφανώς θα συνοδευτεί με αποχώρηση από τη ζώνη του ευρώ, γεγονός που θα έχει απρόβλεπτες, δραματικές συνέπειες. Θα είναι κάτι αντίστοιχο με την πτώση των καθεστώτων στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, που από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν ουσιαστικά χωρίς νόμισμα αλλά και χωρίς κυβέρνηση, πράγμα που πιθανότατα θα συμβεί κι εδώ.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Μια λύση θα ήταν οι πλούσιες χώρες της Ευρώπης να καταλάβαιναν ότι η σημερινή ευρωζώνη αποτελεί έναν μηχανισμό διεύρυνσης των ανισοτήτων σε βάρος της περιφέρειας και ν' άλλαζαν πολιτική για να μην τους γυρίσει μπούμερανγκ, αλλά με ηγέτες επιπέδου Μέρκελ τι να περιμένει κανείς; Ήδη, με τις θέσεις που εξήγγειλε τη προηγούμενη εβδομάδα, οδήγησε την Ιρλανδία στην αγκαλιά της τρόικας και περιμένει στον προθάλαμο η Πορτογαλία.
Ισως η λύση θα είναι να χρεοκοπήσουν κι άλλοι και να γίνουμε πολλοί. Γιατί μόνοι μας είναι αδύνατο να τα καταφέρουμε. Ήδη, στην κυβέρνηση άρχισαν να αρθρογραφούν κατά του μνημονίου. Προβλέπω ότι σε λίγο καιρό οι υπουργοί θα εφαρμόζουν το μνημόνιο το πρωί αλλά το απόγευμα θα κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις εναντίον του.
Στέλιος Κούλογλου
Lifo 24/11/2010
