Τους ανησυχεί το ελληνικό πρόβληµα που είναι και ευρωπαϊκό, τους ανησυχεί και η εµµονή πολλών _ στη Γαλλία και εδώ _ στη µαρξιστική σκέψη. Τα δύο «κακά παιδιά» της Γαλλίας διηγήθηκαν στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας πώς ένα sms τούς έκανε να συγγράψουν το βιβλίο τους
Τον απασχολείπολύ η Ελλάδα τον Μπερνάρ - ΑνρίΛεβί. Τη θεωρεί σήµερα «εργαστήρι της Ευρώπης», πιστεύειότι «εδώστην Ελλάδα παίζεται σήµερατο µέλλον της Ευρώπης». Και κοιτάζει µε κριτική διάθεση τααντίπαλα στρατόπεδα. «Από τη µία έχετε µια άρχουσα τάξη που δεν πληρώνει φόρους. Από την άλλη µια αρχαϊκή µαρξιστική Αριστερά που τροµάζει. Αυτά είναι πολύ σηµαντικά θέµατα για όλους µας. Για τους Ελληνες, βέβαια, είναι ζητήµατα ζωής και θανάτου».
Αυτά από τον φιλόσοφο, συγγραφέα, δηµοσιογράφο,κινηµατογραφιστή Λεβί, έναναπό τουςπιο γνωστούς εκτός συνόρων γάλλους διανοουµένους. Με τηνπλούσια κώµη τουκαι το πολύ επικοινωνιακό στυλ. Σίγουρα ούτε αυτός,ούτε οΜισέλΟυελµπέκ, οπιο πολυµεταφρασµένος γάλλος πεζογράφος αυτήτη στιγµή, είναι ακριβώς αυτό που θα ονοµάζαµε αριστεροί. Τον Ουελµπέκ, που ήρθε µαζί µε τον Λεβί στην Αθήνα, µε νωπότον κότινο τουΒραβείου Γκονκούρ για το τελευταίο του µυθιστόρηµα – κότινος πουυπόσχεται εκατοντάδες χιλιάδες πωλήσεις –, τον απασχολεί λιγότεροτο ελληνικό ζήτηµα και περισσότερο η κακήκατάσταση της λογοτεχνικής κριτικής στη Γαλλία. Θεωρεί ότι το επίπεδοτων γάλλων διανοουµένωνείναι σχετικά καλό, αλλά δεν συµφωνεί και πολύ µε τον Λεβίπου θεωρεί ότι η δηµόσια συζήτηση στηΓαλλία εκτός από ζωντάνια διαθέτει και ποιότητα. Με την αργόσυρτη και χαµηλής έντασης φωνή του, την ιδιαίτερη άρθρωσή του και το απλανές βλέµµα όταν σκέφτεται, λέει: «Η εµµονή πολλών στη µαρξιστική σκέψηµού είναι επώδυνη». Ταυτόχρονα, µε ένα ύφος αλα Γούντι Αλεν, προσθέτει: «Τώρα τελευταία παίρνουν τις ιδέεςµου στα σοβαρά. Αυτό είναι ανησυχητικό! Θεωρούσα πάντα ότι είµαι εξαιρετικόςπαρατηρητής. Αλλά το να έρχονται τώρα και να ζητούν τιςπροτάσεις µου, µεδεδοµένο το πώς είµαι, πώς είναι οχαρακτήρας µου, αυτότο θεωρώ ανησυχητικό. Φαίνεταιότι τα πράγµατα δεν πάνε καλά καιο κόσµος δεν ξέρει προς τα πού να στραφεί».
Τον απασχολείπολύ η Ελλάδα τον Μπερνάρ - ΑνρίΛεβί. Τη θεωρεί σήµερα «εργαστήρι της Ευρώπης», πιστεύειότι «εδώστην Ελλάδα παίζεται σήµερατο µέλλον της Ευρώπης». Και κοιτάζει µε κριτική διάθεση τααντίπαλα στρατόπεδα. «Από τη µία έχετε µια άρχουσα τάξη που δεν πληρώνει φόρους. Από την άλλη µια αρχαϊκή µαρξιστική Αριστερά που τροµάζει. Αυτά είναι πολύ σηµαντικά θέµατα για όλους µας. Για τους Ελληνες, βέβαια, είναι ζητήµατα ζωής και θανάτου».
Αυτά από τον φιλόσοφο, συγγραφέα, δηµοσιογράφο,κινηµατογραφιστή Λεβί, έναναπό τουςπιο γνωστούς εκτός συνόρων γάλλους διανοουµένους. Με τηνπλούσια κώµη τουκαι το πολύ επικοινωνιακό στυλ. Σίγουρα ούτε αυτός,ούτε οΜισέλΟυελµπέκ, οπιο πολυµεταφρασµένος γάλλος πεζογράφος αυτήτη στιγµή, είναι ακριβώς αυτό που θα ονοµάζαµε αριστεροί. Τον Ουελµπέκ, που ήρθε µαζί µε τον Λεβί στην Αθήνα, µε νωπότον κότινο τουΒραβείου Γκονκούρ για το τελευταίο του µυθιστόρηµα – κότινος πουυπόσχεται εκατοντάδες χιλιάδες πωλήσεις –, τον απασχολεί λιγότεροτο ελληνικό ζήτηµα και περισσότερο η κακήκατάσταση της λογοτεχνικής κριτικής στη Γαλλία. Θεωρεί ότι το επίπεδοτων γάλλων διανοουµένωνείναι σχετικά καλό, αλλά δεν συµφωνεί και πολύ µε τον Λεβίπου θεωρεί ότι η δηµόσια συζήτηση στηΓαλλία εκτός από ζωντάνια διαθέτει και ποιότητα. Με την αργόσυρτη και χαµηλής έντασης φωνή του, την ιδιαίτερη άρθρωσή του και το απλανές βλέµµα όταν σκέφτεται, λέει: «Η εµµονή πολλών στη µαρξιστική σκέψηµού είναι επώδυνη». Ταυτόχρονα, µε ένα ύφος αλα Γούντι Αλεν, προσθέτει: «Τώρα τελευταία παίρνουν τις ιδέεςµου στα σοβαρά. Αυτό είναι ανησυχητικό! Θεωρούσα πάντα ότι είµαι εξαιρετικόςπαρατηρητής. Αλλά το να έρχονται τώρα και να ζητούν τιςπροτάσεις µου, µεδεδοµένο το πώς είµαι, πώς είναι οχαρακτήρας µου, αυτότο θεωρώ ανησυχητικό. Φαίνεταιότι τα πράγµατα δεν πάνε καλά καιο κόσµος δεν ξέρει προς τα πού να στραφεί».
Μ. Πιμπλής, "Τα Νέα"
Πρώτη γαλλική έκδοση σε 100.000 αντίτυπα, τήρηση πλήρους μυστικότητας γύρω από τις λεπτομέρειες και το περιεχόμενο, τέλεια σκηνοθεσία για το λανσάρισμα ενός βιβλίου που συνέδεσε δυο συγγραφείς εντελώς ανόμοιους, τον Μισέλ Ουελμπέκ και τον Μπερνάρ-Ανρί Λεβύ. Με μοναδικό κοινό σημείο τους, κατά δήλωσή τους, την περιφρόνηση και την απέχθεια που προκαλούν με κάθε βιβλίο τους. Ό,τι ακριβώς χρειάζονταν τα ΜΜΕ για να τους ρίξουν στην πυρά, προτού καλά καλά προλάβει το βιβλίο να διαβαστεί...
Η συνέχεια, ωστόσο, διέψευσε τις κακές γλώσσες. Η δημοσιευόμενη αυτή ηλεκτρονική αλληλογραφία μεταξύ των δύο "κακών παιδιών" της σύγχρονης Γαλλίας εξελίχθηκε σε ευχάριστη έκπληξη. Η ανταλλαγή εξομολογήσεων έχει συνοχή και ρυθμό, και διαβάζεται απνευστί.
Η συζήτηση αφορά -μεταξύ πολλών άλλων επίκαιρων και ανεπίκαιρων ζητημάτων- τη στράτευση των διανοουμένων, τις αποκλίσεις του στοχασμού που γεννήθηκε στην Αθήνα και την Ιερουσαλήμ, την ποίηση και τη λογοτεχνία, την εβραϊκότητα και την αθεΐα, την έννοια της ύπαρξης, το ρόλο της μητέρας ή της απουσίας της, τη σχέση με τους γονείς και την καταγωγή, αλλά και τις απαρχές της φιλοσοφίας και των αναζητήσεων του ανθρώπου.
Ένα βιβλίο που αφυπνίζει στον αναγνώστη την αγάπη για τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία.
Η συνέχεια, ωστόσο, διέψευσε τις κακές γλώσσες. Η δημοσιευόμενη αυτή ηλεκτρονική αλληλογραφία μεταξύ των δύο "κακών παιδιών" της σύγχρονης Γαλλίας εξελίχθηκε σε ευχάριστη έκπληξη. Η ανταλλαγή εξομολογήσεων έχει συνοχή και ρυθμό, και διαβάζεται απνευστί.
Η συζήτηση αφορά -μεταξύ πολλών άλλων επίκαιρων και ανεπίκαιρων ζητημάτων- τη στράτευση των διανοουμένων, τις αποκλίσεις του στοχασμού που γεννήθηκε στην Αθήνα και την Ιερουσαλήμ, την ποίηση και τη λογοτεχνία, την εβραϊκότητα και την αθεΐα, την έννοια της ύπαρξης, το ρόλο της μητέρας ή της απουσίας της, τη σχέση με τους γονείς και την καταγωγή, αλλά και τις απαρχές της φιλοσοφίας και των αναζητήσεων του ανθρώπου.
Ένα βιβλίο που αφυπνίζει στον αναγνώστη την αγάπη για τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία.
