•Άσχετα από το αποτέλεσμά τους, οι εκλογές μου άφησαν μία γεύση τριτοκοσμικής μιζέριας. Δεν ήταν μόνο που η παλιά μου γειτονιά ανήκει πλέον πραγματικά στον τρίτο κόσμο (ακόμα και οι επιγραφές των μαγαζιών ακατάληπτες), αλλά ο χώρος και η εκλογική διαδικασία σού έφερναν κατάθλιψη. Ένα σχολείο σε κατάρρευση, μία αίθουσα βρόμικη και κακοφωτισμένη, οι εκλογικοί κατάλογοι όπου το όνομά σου το έψαχναν σαν σε παλιά κιτάπια και το έσβηναν με χάρακα και στυλό. Η ψηφιακή επανάσταση κλείνει πενήντα και το Διαδίκτυο είκοσι χρόνια, αλλά εδώ μουντζουρώνουμε ακόμα χαρτιά. (Αχ, πράσινή μου ανάπτυξη, πόσα δάση πολτοποιούνται για όλο αυτό το χαρτοβασίλειο...) Κάθε σχολείο έχει -έτσι λένε- μερικούς δικτυωμένους υπολογιστές. Θα ήταν απίστευτη οικονομία σε χρόνο, χρήμα (και δέντρα), αν τους συνδέανε με μία κεντρική βάση δεδομένων... (Ονειρεύομαι).
•Κατάθλιψη μου φέρνει και το γεγονός ότι τις πιο ουσιαστικές εκλογές τις νοθεύσαμε πάλι με κομματικά και ιδεολογικά κριτήρια. Γιατί πιο ουσιαστικές; Διότι οι αυτοδιοικητικές φέρνουν τον πολίτη πιο κοντά στην εξουσία, θεραπεύουν τις βασικές αδυναμίες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, την απόσταση και τους μεγάλους αριθμούς. Η σωστή δημοκρατία, η πιο άμεση, μόνο κοινοτική μπορεί να είναι. Αλλά εμείς τους δημάρχους και τους περιφερειάρχες τους ψηφίζουμε κομματικά, σαν βουλευτές, βάζουμε μέσα και το μνημόνιο και πάει, χάθηκε ο «Καλλικράτης». Μία μεταρρύθμιση που θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή μας υποβαθμίστηκε ολέθρια.•Έτσι λοιπόν μπερδεύτηκαν όλα και δεν ξέραμε για τι ψηφίζαμε. Για δήμαρχο, περιφερειάρχη, κόμμα, ή μνημόνιο; Πλήρης σύγχυση. Όλες οι ερμηνείες ήταν ανοιχτές και όλοι βγήκαν νικητές το βράδυ. Στα πανηγύρια της τηλεόρασης άκουσα με έκπληξη ΛΑΟΣ, Σύριζα, Οικολόγους να εκφράζουν την ικανοποίησή τους. Το ΠΑΣΟΚ έχασε δέκα μονάδες -και οι αντιμνημονιακοί συγκέντρωσαν το 70%- αλλά ο πρωθυπουργός θεώρησε ότι τον στηρίζει ο λαός και (ευτυχώς) ξέχασε τις εθνικές εκλογές.
•Πρώτο κόμμα η αποχή. Η μόνη παράταξη που βγήκε κερδισμένη (και λόγω αποχής - οι δικοί της δεν απέχουν ποτέ) ήταν η Σταλινική. Η μόνη σίγουρα χαμένη της ημέρας ήταν η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Νίκος Δήμου
Μιζέρια και σύγχυση , Lifo 11/11/2010 τχ. 224
