Σε λίγο η αίθουσα ερημώθηκε, ησύχασε. Μόνο, πότε πότε, ακουγόταν πάνω στη σκηνή ένα ανεπαίσθητο σούρσιμο ανάμεσα στις κουρτίνες
Τάκης Κουφόπουλος
"Ο ηθοποιός"

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Έκτωρ Κακναβάτος

http://blogs.sch.gr/tgiakoum/files/2010/08/kaknavatos2.jpg
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας Συγγραφέων με λύπη του πληροφορήθηκε τον θάνατο του ιδρυτικού μέλους της Εταιρείας, Έκτορα Κακναβάτου. Ο Έκτωρ Κακναβάτος ήταν από τους πιο ένθερμους σύγχρονους συνεχιστές του ριζοσπαστικού πνεύματος του υπερρεαλισμού. Αν το έργο του Ανδρέα Εμπειρίκου και του Νίκου Εγγονόπουλου, ήταν πρότυπό του, εξίσου προδρομική υπήρξε η ποίηση του Κωστή Παλαμά και του Οδυσσέα Ελύτη.
Από τα μόνιμα και βασικά στοιχεία που τον ξεχωρίζουν μέσα στον κορμό των ποιητών του μεταπολέμου, είναι  ο υψηλός και συχνά αναπεπταμένος τόνος του, όπως και ο εξαιρετικά διαπεραστικός και παλλόμενος ενορατικός του λόγος. Έργα του, Fuga (1943)· Διασπορά (1961)· Η κλίμακα του λίθου (1964)· Τετραψήφιο (1971)· Τετραψήφιο με την έβδομη χορδή (1972)· Διήγηση (1974)· Οδός Λαιστρυγόνων (1978)· Ανάστιξη του θρύλου για τα νεφρά της πολιτείας (1981)· Τα μαχαίρια της Κίρκης (1981)· In perpetuum (1983)· Κιβώτιο ταχυτήτων (1987). Πριν από λίγο καιρό είχαν επανεκδοθεί σε ένα τόμο τα συγκεντρωμένα Ποιήματα του.
Ο Έκτωρ Κακναβάτος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1920, σπούδασε μαθηματικά και εργάστηκε στην Μέση Εκπαίδευση. Υπήρξε μέλος του φοιτητικού του  ΕΑΜ. Μετά  τον πόλεμο και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου συνελήφθη και κλείστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το 1944,σε συνεργασία με τον ποιητή Δ.Π. Παπαδίτσα, δημοσίευσαν στο περ. Νεανική Φωνή το άρθρο «Μια θέση και μια έφοδος», που θεωρήθηκε ένα είδος μανιφέστου των τότε νέων ποιητών. Στη δεκαετία του 1980 είχε τη θέση του εκπαιδευτικού συμβούλου στο Υπ. Παιδείας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και στη διετία 1984-1986 αντιπρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010, στις 15.30 στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου.
(ανακοίνωση του Δ.Σ. της Εταιρείας Συγγραφέων)

Χάθηκες μέσα σε κάτι άσπρο



Η φλόγα κόρωσε μόλις αγγίξανε δυο σύμφωνα
ο δρόμος στένευε με λέξεις ψόφιες
που μυρίζανε.
Χάθηκες μέσα σε κάτι άσπρο.

Τοίχοι, αφίσες, η πρώτη τού μονόπρακτου:
ΘΑΝΑΤΟΣ  ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗΣ.
Σκεφτόμουνα πλάι σε ρουμπινέτα
το πρόβλημα του Αίγισθου:
διαβήτες, Κληταιμήστρες, τρίγωνα
τα τσιγάρα που μου τέλειωσαν
το πρόβλημα της αποχέτευσης
σε διαμερίσματα Ερινύων
το δυσκίνητο λεωφορείο
ΑΝΩ ΛΟΙΣΑ-ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
το κοφτερό τσεκούρι
η μόνη λύση σε Μυκήνες.

Κόφτο λοιπόν να τελειώνουμε.