Το τεύχος είναι αφιερωμένο στον προσφάτως εκλιπόντα ισπανογάλλο συγγραφέα Χόρχε Σεμπρούν. Τον παλαιό κομμουνιστή, επιζήσαντα από το ναζιστικό στρατόπεδο του Μπούχενβαλντ συγγραφέα, ο οποίος μεταποίησε σε λογοτεχνία την ιστορική μνήμη, παρουσιάζουν και αναλύουν η Οντέτ Βαρών-Βασάρ, η Κατερίνα Σχινά και η Μαρία Τοπάλη – τρεις αναλύτριες που και οι τρεις έχουν, επί χρόνια, αναλωθεί στη συστηματική μελέτη του.
Μπορείτε ακόμα να διαβάσετε:
- Την κριτική ανάλυση του γάλλου Συμβούλου της Επικρατείας Jean-Michel Belorgey στο βιβλίο του Michel Grodent, La Grèce existe-t-elle? (Η Ελλάδα υπάρχει;). Τι εντοπίζει ανάμεσα στις υπερβολές, ανάμεσα δηλαδή στο «ελληνικό θαύμα» και στη «μαρτυρική Ελλάδα»; Με άλλα λόγια, πώς είναι η πραγματική Ελλάδα;
- Την οικονομία της πραγματικής Ελλάδας-σε-κρίση, και τις προοπτικές σωτηρίας της, περιγράφει σε συνέντευξή του στην Ελίνα Τζανουδάκη ο αμερικανός καθηγητής Διεθνούς Οικονομικής και στενός συνεργάτης που Πολ Κρούγκμαν, Μόρις Όμπσφελντ: «Η Ελλάδα δεν είναι ο ασθενής σε μια υγιή ΟΝΕ», αποφαίνεται. Τις θεσμικές ανεπάρκειες της ελληνικής οικονομίας, που οδήγησαν στην αποτυχία, περιγράφει ο Δημήτρης Σκάλκος. Εν όψει μιας κρίσης που βαθαίνει, όχι μόνο οικονομικής, αλλά και κοινωνικής και πολιτικής, αναδύεται η συζήτηση για την προοπτική μιας συνταγματικής μεταρρύθμισης: η Λαμπρινή Ρόρη παρουσιάζει τις προτάσεις του καθηγητή Θανάση Διαμαντόπουλου για μια «εναλλακτική θεσμική αρχιτεκτονική».
- Πώς φτάσαμε ως εδώ; Ένα βιβλίο ιστορίας των θεσμών, Το σύνταγμα και οι εχθροί του στη νεοελληνική ιστορία, του καθηγητή Νίκου Αλιβιζάτου, γίνεται αφορμή περιδιάβασης στο σταυρόλεξο της νεοελληνικής περιπέτειας. Η Νίκη Μαρωνίτη και ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου φωτίζουν τη διαδρομή που οδήγησε στην πολλαπλή κρίση νομιμότητας που βιώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία, στην Ελλάδα του Μνημονίου. Υπάρχει διέξοδος; Υπάρχει, λέει ο καθηγητής – κι είναι στο χέρι μας.
- Ο Άρης Κωνσταντινίδης είναι ένας από τους πιο συζητημένους αρχιτέκτονες του νεοελληνικού μοντερνισμού. Ο δημιουργός των Ξενία, πραγματεύτηκε τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού τοπίου προτείνοντας να διδαχθούμε από χτίσματα φτωχικά και παράνομα. Ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης περιγράφει τη διαδρομή του, την ταυτότητα των επιλογών του και την απελπισία του.
Στο νέο τεύχος μπορείτε ακόμα να διαβάσετε κείμενα:
- Για τον Ουμπέρτο Έκο και τις θεωρίες συνωμοσίας. Για τα βιβλία που μαθαίνουν στους γονείς ό,τι πρέπει να λένε στα παιδιά για το σεξ. Για τα πολλά πρόσωπα της Θεσσαλονίκης του 20ού αιώνα. Για το ΑΚΕΛ, το κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου, και τις πολιτικές επιλογές του μέχρι το σχέδιο Άναν. Για τον φιλόσοφο Καρλ Πόπερ. Για την Άλκη Ζέη. Για την παιδική λογοτεχνία και τον Ευγένιο Τριβιζά. Για τον Πουκβίλ και τον Αλή πασά. Η Άννα Δαμιανίδη περιγράφει ένα ταξίδι στην Τουρκία – την «ξανακερδισμένη πατρίδα». Κι ακόμα, σελίδες για τον Στρος-Καν, για την εκλογική νίκη στην Τουρκία του Ερντογάν, για την ποίηση, την κρίση και την Κική Δημουλά, για την Μπιενάλε της Βενετίας, για τον φοιτητικό συνδικαλισμό.
- Στις σελίδες του διαλόγου, ο Βλάσης Αγτζίδης και ο Γιώργος Σιακαντάρης συζητούν αν οι σφαγές των Ποντίων μπορούν να χαρακτηριστούν γενοκτονία. Και ο Γιάννης Σεργόπουλος συζητά με τον Παναγιώτη Βογιατζή για το σταυρό στα δικαστήρια και τις ατομικές ελευθερίες.
Το τεύχος συμπληρώνεται με ποιήματα της Λένιας Ζαφειροπούλου και της Γιούλης Βολανάκη, με τη στήλη του πλεκτού, τη γελοιογραφική βινιέτα του Μιχάλη Κουντούρη, τη στήλη των Μικρών Αγγελιών. Το εξώφυλλο, ο Χόρχε Σεμπρούν με φόντο το στρατόπεδο του Μπούχενβαλντ, σχεδίασε ο βραβευμένος εικονογράφος του διεθνούς μπεστ σέλερ Logicomix, Αλέκος Παπαδάτος.
«Ο Αντώνης Σαμαράς αρνείται να διαβεβαιώσει την Ευρώπη ότι θα πολιτευτεί ως δύναμη συστημικής σταθερότητας αν η σημερινή κυβέρνηση καταρρεύσει, αρνείται να εγγυηθεί την πολιτική ομαλότητα. Παρά τις συστηματικές και συνεχείς αποδοκιμασίες από τα ευρωπαϊκά συγγενή στη Ν.Δ. κόμματα, ο έλληνας αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υιοθετώντας μάλιστα το επικοινωνιακά επιθετικό κουτσαβάκικο «στυλ Τσίπρα», επιλέγει μια στάση που οδηγεί την Ελλάδα πολύ πέρα από την οικονομική κατάρρευση: στην οικονομική και, κυρίως, στην πολιτική απομόνωση. Αλλά το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται σήμερα η χώρα είναι, στην ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματός της, να προστεθεί ο εθνοκεντρικός πολιτικός τυχοδιωκτισμός του Αντώνη Σαμαρά.»
Editorial
