Σε λίγο η αίθουσα ερημώθηκε, ησύχασε. Μόνο, πότε πότε, ακουγόταν πάνω στη σκηνή ένα ανεπαίσθητο σούρσιμο ανάμεσα στις κουρτίνες
Τάκης Κουφόπουλος
"Ο ηθοποιός"

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Γνωρίζω ανέμους που σε έχουν μυρίσει

http://theamapati.files.wordpress.com/2009/08/voukamv.jpg
γνωρίζω ανέμους που σε έχουν μυρίσει
έχουν χαράξει κοινές γραμμές της μοίρας στα χέρια μας
κι είναι τόσο νωρίς ακόμη
μα χορεύω από ελιά σε ελιά σου

παραφυλάμε κρότους δίπλα σε ηφαίστεια
πεταμένοι στο πέλαγος
λες κι είμαστε ερωτευμένοι

είναι το κάθε τι πάνω σου που ψάχνει τη μιλιά του
τα μαλλιά σου που χαϊδεύουν τον αιώνα μας
το βλέμμα σου που μ ε εθίζει
σε αυτές τις εκτάσεις γης που μας φωνάζουν
 και πάντα ένα κομμάτι θάλασσα να μας σώζει

μπαίνω στα βαθιά μα είναι μονάχα για να πάρω ανάσα
 μη φοβάσαι
 δεν μπορεί να υπάρξει τρικυμία
όταν χορεύουμε σηκωμένοι στα μάτια

κι αν όλο λάθη κάνω είναι που τα' χω βάλει με τον ήλιο
γιατί μου πες πως τον αγαπάς πιο πολύ από μένα

πόσα χάθηκαν για εμάς
κλαίω την ανεμώνα που νίκησε το χειμώνα
είσαι κορίτσι που έκλεψε τα ποιήματά μου

μιλάμε λίγο
μα κοιταζόμαστε πολύ
είναι η κοινή μας θλίψη
στα χαλάσματα της ηδονής
οι βουκαμβίλιες που μας πρόδωσαν

μετρημένες κι οι ανάσες
ρισκάρουνε σε κάθε μας χάδι
μα εδώ που είμαστε δεν έχει θάνατο

κι όσο κι αν ψάξει δεν θα μας βρει η πραγματικότητα

θα σε σφίγγω στην αγγαλιά μου μέχρι να σπάσεις
και ερωτικά θα μαζέψω τα κομμάτια σου
να' χω να τα μοιράζω κάθε τόσο στους ανθρώπους