Συννεφοεπιλογή

ένα παράξενο δάσος, με δωμάτια και πόρτες
χέρια που μαζεύουνε τα βήματά μας, σιωπή

κάτι λικνίζεται, ίσως είναι οι ψυχοκόποι
ίσως είναι το σήμερα μες στα καλάμια

παράξενο δάσος, τόσα ξοπίσω μας παιδιά
γυρνάμε κι ανταμώνουμε
εμάς, στα βήματά μας

παράξενο δάσος, τόσα ξοπίσω μας παιδιά
γυρνάμε κι ανταμώνουμε
εμάς, στα βήματά μας

κάποιοι χορεύουνε και το δάπεδο είναι η φλούδα μου
εκεί πλάι στους κροτάφους
εκεί το βράδυ αφήνω ένα λευκό χαλίκι να κυλήσει
μήπως το βρουν μήπως σκοντάψουν

εκεί πλάι στους κροτάφους
κάποιοι χορεύουνε σκίζουνε τη φλούδα
χορεύουνε και γίνονται χαλίκια

ήρθε και λεγόταν καιρό ότι θα φθάσει. κάτι άδολο που με διέγειρε και πλησίασα πρώτος. πλησίασα αρκετά ώστε να μπορεί να διακρίνει τα χαρακτηριστικά μου. κι ύστερα μπορούσε να μου κρατήσει το χέρι αν ήθελε. κοντοστάθηκα έτσι συγκεντρώνοντας την προσοχή μου στο να μην κάνω θορύβους με το σώμα μου. ήρθε και πρόλαβε να μου πει κάτι μα το έχω ήδη ξεχάσει. έκανα να ψηλαφίσω μα προτίμησα ν’ απομακρυνθώ. ένα βήμα πίσω και γύρισα την πλάτη μου. ένα τρίξιμο κι έβηξα με δύναμη. έβηξα άλλη μία για σιγουριά. έκλεισα τα μάτια κι ένα ξαφνικό ρεύμα αέρα έτρεξε στον λαιμό μου.

Τεφλόν